รู้จักกับสารโลหะหนัก

โลหะหนักหมายถึงธาตุโลหะที่มีความหนาแน่นค่อนข้างสูงเมื่อเทียบกับน้ำเช่น โครเมียม (Cr) แคดเมียม (Cd) ปรอท (Hg) ตะกั่ว (Pb) นิกเกิล (Ni) และแทลเลียม (Tl) อาจมีอันตรายทั้งในรูปแบบรวมกันหรือเป็นธาตุ

คำว่า "โลหะหนัก" รวมถึงโลหะส่วนใหญ่ที่มีเลขอะตอมมากกว่า 20 และไม่รวมโลหะแอลคาไลดิน อัลคาไลน์แลนทาไนด์และแอคติไนด์

จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อโลหะส่วนเกินเข้าสู่ระบบนิเวศ เมื่อค่า pH ในน้ำลดลง (เป็นกรดมากขึ้น) การละลายของโลหะจะเพิ่มขึ้นและอนุภาคโลหะจะเคลื่อนที่ได้มากขึ้น นั่นคือเหตุผลที่โลหะมีพิษมากขึ้นในน้ำ และตกตะกอนด้านล่างซึ่งยังคงอยู่เป็นเวลาหลายปีไม่ย่อยสลาย

ลำธารที่มาจากพื้นที่การระบายน้ำทิ้งมักมีสภาพเป็นกรดสูงและมีความเข้มข้นสูงของโลหะที่ละลายในน้ำสูงและมีสิ่งมีชีวิตในน้ำน้อย

เนื่องจากโลหะหนักส่วนใหญ่มีการใช้กันอย่างแพร่หลายในอุตสาหกรรม การสัมผัสและการปนเปื้อนของคนงานและผู้อยู่อาศัยใกล้กับสิ่งอำนวยความสะดวกดังกล่าวจึงมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้น โลหะหนักที่อยู่เหนือขีดจำกัดที่อนุญาตมักจะทำให้เกิดผลเสียต่อมนุษย์ สิ่งมีชีวิตอื่นๆ และสิ่งแวดล้อมในวงกว้าง

ระดับความเป็นพิษของโลหะเป็นไปตามลำดับ Co < Al < Cr < Pb < Ni < Zn < Cu < Cd < Hg ผลกระทบที่เป็นอันตรายของโลหะหนักในมนุษย์นั้นขึ้นอยู่กับปริมาณของสาร อัตราการปล่อยและระยะเวลาที่สัมผัส

โลหะหนักในน้ำดื่ม

เป็นภัยคุกคามต่อสุขภาพของมนุษย์ ประชากรมีการสัมผัสกับโลหะหนักเป็นหลักผ่านการใช้น้ำ แต่โลหะหนักเพียงไม่กี่ชนิดสามารถสะสมทางชีวภาพในร่างกายมนุษย์ (เช่นในไขมันและระบบทางเดินอาหาร) และอาจก่อให้เกิดมะเร็งและความเสี่ยงอื่นๆ

จนถึงปัจจุบันมีสิ่งพิมพ์จำนวนไม่กี่พันฉบับที่รายงานแง่มุมต่างๆ ของโลหะหนักในน้ำดื่มรวมถึงชนิดและปริมาณของโลหะในน้ำดื่ม

ประเทศกำลังพัฒนาหลายแห่งประสบกับความท้าทายในการลดการสัมผัสกับโลหะหนักของมนุษย์เนื่องจากความสามารถทางเศรษฐกิจที่ จำกัด

ข้อกำหนดมาตรฐานคุณภาพน้ำที่ใช้ในประเทศไทย